معمولا تعمیر و نگهداری راهها با دو هدف اصلی انجام می شود: ابتدا افزایش ایمنی و ایجاد ترافیک روان بر محور و سپس کاهش هزینه های مربوط به تعمرات در سالهای آینده می باشد. آسفالتهای حفاظتی، یکی ازپرکاربردترین روشهای تعمیرو نگهداری روسازی است که آسفالت حفاظتی ریزدانه (میکروسرفیسینگ) در این میان دارای اهمیت و حساسیت ویژه ای می باشد. نکته اساسی در این زمینه، این است که این نوع آسفالت نیز مانند هر روکش آسفالتی دیگر نیاز به طراحی و ارائه طرح اختلاط دارد. لذا پارامترهای متفاوتی (مانند مصالح سنگی، فیلر، قیر، نوع و میزان لاتکس و…) بر دوام و طول عمر این آسفالت موثر خواهد بود.
در این تحقیق سعی شده از مصالح مورد استفاده در چند پروژه واقعی در زمینه آسفالتهای حفاظتی، نمونه گیری شده و بر اساس آخرین ویرایش استاندارد ISSA طرح اختلاط این مصالح مورد ارزیابی و کنترل قرار گیرد
نتایج تحقیق نشان می دهد که برخی از این طرح اختلاط ها، آزمونهای مورد نظر استانداردهای بین المللی را تامین نکرده و لذا می تواند در دوام این نوع آسفالت در آینده نزدیک بسیار تاثیرگذار باشد.
بدون دیدگاه