امروزه مساله نگهداری راهها و جلوگیری از افزایش هزینه های تعمیر و نگهداری، جزء سیاستهای اصلی سازمان های متولی امر نگهداری راهها می باشد. روشهای نگهداری پیشگیرانه، علاوه بر کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری جاده ها، باعث افزایش طول عمر و بهبود عملکرد راهها می شود. آسفالتهای حفاظتی، یکی از پرکاربردترین روشهای تعمیرو نگهداری روسازی است که آسفالت حفاظتی ریزدانه (میکروسرفیسینگ) دارای اهمیت و حساسیت ویژه ای می باشد. نکته اساسی در این زمینه، این است که این نوع آسفالت نیز مانند هر روکش آسفالتی دیگر نیاز به طراحی و ارائه طرح اختلاط دارد. در صورتی که این نوع آسفالت معیارهای بیان شده در استانداردهای طرح اختلاط را برآورده ننماید، نمی توان لایه اجرا شده را یک میکروسرفیسینگ استاندارد نامید و طبیعتا طول عمر و عملکرد آن دچار تردید خواهد بود. در این مقاله به بررسی آزمایش های مورد نیاز و اهداف هر آزمایش برای دست یابی به طرح اختلاط بهینه میکروسرفیسینگ بر اساس آخرین ویرایش اصلاح شده استاندارد طرح اختلاط میکروسرفیسینگ که در سال ۲۰۱۵ ارائه شده است، پرداخته می شود.
بدون دیدگاه